سبک زندگی مناسب تنها راه پیشگیری از تشدید حملههای «اماس» و از آن مهمتر ابتلای به آن است.
به گزارش ویرلن : برای چندمینبار از خودم میپرسم: «چرا من؟». بین اینهمه آدم که در خیابان از کنار من رد میشوند، زندگی میکنند، میخندند و گریه میکنند «چرا من؟». چه کسی میتواند به این پرسش تکراری که مثل پاندول ساعت در ذهنم مداوم تکرار میشود، پاسخ دهد. اصلا از کجا این مریضی من را پیدا کرد؟ از کی گرفتم؟ ویروس بود؟ ارثی است؟ چیزی خوردم یا کاری کردم که «اماس» سلامت من را نشانه گرفت؟ ناشکری کردم؟ جزای کدام کارم است؟ خیر است یا شر؟ خیلی ناراحت است. «دکتر! ارثی است؟ ممکنه بقیه بچهها هم داشته باشند؟ یا بچههاشون؟» ترس را در چشمان مامان میبینم. پشت این پرسشها، هزاران فکر و خیال مادرانه برای آینده، ازدواج و بچهدارشدن هست تا سهم و تقصیری که برای انتقال چنین ارثیهای از خودش به من تصور کرده است.